💌شما
بسم الله‌الرحمن‌الرحیم
به: امام علی
از: مرضیه عباسی کد۵۳
سلام امام علی عزیزم
بیچاره اون دلی که برای شما نمی‌تپه و شما رو کم داره. این روزها همونطور که می‌دونید خیلی دلم گرفته و اشک تو چشمام غوغا می‌کنه و این دلم بیشتر از همیشه بی سر و سامون شده و هی پریشونی می‌کنه. خسته‌ام کرده به خدا. تازه داشتم یه کم رو به راه می‌شدم که مادر جونم رفت و باز من موندم و یه دنیا ماتم. این دل ما هم که انگار منتظر موقعیت بود که بگیره و حسابی ابری بشه و حالا بعد از رفتن مادر جون خوب فرصتی پیدا کرده و این غم لعنتی داره حسابی جولان می‌ده. دلم از دنیا و از آدم‌هاش گرفته. دلم از همه چیز گرفته.
علی جان، بین خودمون باشه حتی دلم از خدا هم گرفته، نه اینکه بخوام از خدا پیشتون گله و گزارش کنما، نه به مولا، من راضی‌ام به رضای خدا؛ اما خب چه کار کنم، منم یه بنده زمینی‌ام و پام سفت و سخت رو زمینه. دله دیگه می‌گیره و کاریش نمیشه کرد.
می‌دونی امام علی عزیزم، ما هرچی با خدا حرف می زنیم، انگار نه انگار. خدا خوب می‌دونه که یه عالمه دوستش دارم؛ اما سال‌هاست که نمی‌سازه. نامردی نشه‌ها خداییش هوامو خیلی خیلی تو همه چیز داره؛ اما هوای این دلم رو نه.
امیر دلم علی جان، خدای مهربون، تو همه چیز واسه من سنگ تموم می‌ذاره و همین که پای دل وسط میاد، رخ برمی‌گردونه و با دل من راه نمیاد. نمی‌دونم حکمت چیه که مهر بی‌سامونی رو این دل ما خورده و انگار قرار نیست پاک بشه.
علی جان، حالا خدا به کنار، می‌گم خداست؛ اما این بنده‌هاش هم بدجور نامرد و بی‌معرفت شدن.
🌷🌼🌷🌼🌷
