💌شماره ۸۴
از: مرتضی
به: کربلا
🚩متولد ایران اما اهل کربلا
هیچ فکر نمی‌کردم که اینقدر حسرت کربلا را داشته باشم.
نمیدانم که امسال جای خالی آن همه زائر در مسیر بهشتی نجف به کربلا و تمام انسانهایی که در این مسیر عشق ،خواهر و برادر بودند را چه کسی پر می کند.
اما این مسیر محبت،این قطعه ای از بهشت،حتما قدمگاه دائمی صاحب الزمان است.هر سال که در این راه قدم می گذاشتیم،حتما هم قدم مهدی فاطمه بودیم.
قدرش را ندانستیم.
الحق که قدر زیارت هایی را که میرفتیم نمیدانستیم. الان که تمام راه ها به رویمان بسته شده،دلمان گرفته است.
احساس می کنم بغضی گلویم را گرفته که فقط دیدار حرمت آرامم می کند.
خاک کربلا قطعه ای از بهشت است.حالا که دوریم،جز مهر تربتت چیزی نیست که بر آن سجده نهیم تا شاید شفابخش این دل پرگناه ما باشد.
ما دلمان به اربعین خوش بود تا پای پیاده به دیدار یار برویم ولی الان چاره ای جز این نیست که با پای دل به دیدار یار بشتابیم.
هر چیز لیاقت می خواهد.پیاده رفتن تا کربلا لیاقت می خواهد.اما در خود بنگریم تا ببینیم که به خاطر کدامین گناه،این ره عشق بسته شد.
واما خوشا به حالت سردار،که مهمان اباعبدالله ای.راه برای تو باز است.
فکر کنم که ما بنده خوبی برای خدا نبودیم.سرمان گرم گناه .غافل از اینکه خود را از مواهب الهی محروم می کنیم.
و اما اربعین امسال با حسرت سالهای گذشته در خانه میمانیم.وبا قرائت زیارت اربعین از دور،از این داغ فراق شکوه می کنیم،به این امید که با دفع تمام بلایا باز هم زائر آن شش گوشه شویم.
و دلمان را محکم تر گره می زنیم به قدم های موعودمان.و از ته دل ندا می دهیم
🏴السلام علیک یا اباعبدالله الحسین
🏴✨🏴✨🏴✨🏴✨🏴
