به نام خدایی که محبت را به بندگانش هبه کرد
مولای یا مولای انت العزیز و انا الذلیل و هل یرحم الذلیل الا العزیز
ای مولای من، تو عزیزی و من ذلیلم و آیا چه کسی رحم می کند به ذلیل جز عزیز؟
خدای عزیز
به پرونده اعمالم، نگاه می کنم خجالت می کشم و از تو حیا می کنم.
اما وقتی به بخششت می نگرم، امیدوارانه به پیشگاه عظمتت، سر تعظیم فرو می آورم.
برایت می نویسم تا عذرم بپذیری.
برایت اشک می ریزم تا نگاهم کنی.
برایت یکی یکی گناهانم را می شمارم تا به حالم ترحم کنی.
برایت ناله و شکوه می کنم تا دستم را بگیری.
آنقدر برایت ...
تا اینکه خودم را در آغوش محبتت ببینم.
مرا پاک بپذیر که اگر تو بخواهی می شود.
