چراغِ راهِ منِ
💌شما
به نام میزبان کریم ماه رمضان
از: عطش
به: آفتاب پشت ابر
ای مؤید به روح القُدُس
سلام و صلوات خدا بر تو ای در حلقه‌ی ملائک مقربین
در این ماه پر از رزق معنوی، نگاهت و دعایت چه گوهر نابی ست که چراغِ راهِ منِ غافل است. آن را از من دریغ نکن، به قول امام خمینی رحمة الله علیه: جان‌های قُدسیان همه در حسرتت به سوز / دل‌های حوریان همه در فرقتت کباب / آیا شود که نیم نظر سوی ما کنی / تا پر گشوده کوچ نماییم از ین قباب
کسی می‌گفت رمضان یعنی گناه سوزی، آن هم بدون خاکستر که چیزی از آن باقی نمی‌ماند و حتی بالاتر «یبدل الله سیئاتهم حسنات» ولی گر گدا کاهل بُوَد تقصیر صاحبخانه چیست؟! وقتی من سر سفره‌‌ی ضیافت خدا نمی‌نشینم چگونه انتظار عفو و بخشش دارم و همانطور که در دعای افتتاح آمده«إنک تدعونی فاولی عنک و تتحب الی فاتبغض إلیک..» و چقدر با این فرازهای دعا، باید گریه کنم چون بیانگر حالِ منِ غافل است.
پدر بزرگوارم! پدرانه وقت سحر و افطار دعایم کن که اگر با این حالم بمیرم، با دیدن اعمال و مرور زندگیم در پیشگاه خدای مهربانم، از شرمندگی می‌سوزم و آتش می‌گیرم.
🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃
