علف‌های هرز
💌شما
به نام میزبان کریم ضیافت رمضان
از: عطش
به: آفتاب پشت ابر
ای فیض بیکران
سلام و صلوات خدا بر تو ای فیض هزار کوثر
تو برای قلوب فیض پذیر، واسطه‌ی فیضی. امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه، دلهای ما را مزرعه و شما اهلبیت را زارع معرفی کرده:« یَحْفَظُ اللَّهُ بِهِمْ حُجَجَهُ وَ بَیِّنَاتِهِ حَتَّى یُودِعُوهَا نُظَرَاءَهُمْ وَ یَزْرَعُوهَا فِی قُلُوبِ أَشْبَاهِهِمْ»
من باید زمینه و زمین دلم را با کندن علف‌های هرز و رذائل اخلاقی، مستعد کنم و بذر معرفت را با شریعت و طریقت و حقیقت، در آن بپاشم و بکارم و با اخلاص و بندگی و راز و نیاز و انابه و اشک و تضرع، آبیاری کنم تا با رشد آنها و خودم، نگاه تو، که زارع قلبم هستی به این زمین معطوف شود و به عنایتی و لطف و کرمی، دلم را نورانی کنی و به عرش برسانی که اگر چنین نیست، تقاص کوتاهی خودم است چون زمین متروک را باید رها کرد. دلی که پر از علف هرز و لجنزار است قابل کِشت و برداشت نیست.
پدر بزرگوارم! ماه رمضان، فرصتِ آباد کردن دلم است. چشم اُمیدم به توست که واسطه‌ی فیض و کرمی. با نگاهت، دلم را پذیرای وجودت گردان.
💌✨💌✨💌✨
