اعتقاد به غیب

💌شما

به نام میزبان کریم ضیافت رمضان

از: عطش
به: آفتاب پشت ابر
 
ای پرده نشین غیبت
سلام و صلوات خدا بر تو ای صد هزار جلوه‌گر و باز در نقاب

ایمانِ به غیبِ من ضعیف است وگرنه منتظر واقعی بودم. اعتقاد به غیب، غیر از ایمان به آن است. «هدی للمتقین الذین یؤمنون بالغیب» ایمان یک باور قلبیست که چیزی مثل روز برای ما روشن باشد. همانندِ اعتقاد به یگانگی خدا، ولی باور نداشتن آن، که زندگی شرک آلودِ من، گواهِ آن است زمانی که برای حل مشکلم دست به دامنِ همه کس می‌شوم، ولی توکل به خدا را فراموش می‌کنم.
غیبت تو به فرموده‌ی پیامبر صلی الله علیه و آله مثل قیامت است که بغتةً و ناگهانی به ظهور می‌رسد همانطور که در آیه‌ی ۷۷ سوره‌ی نحل آمده« وَمَآ أَمْرُ السَّاعَةِ إِلَّا کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ» و من باید به غیبتت و فرجِ کلمح البصر أو هو اقربِ تو، ایمان داشته باشم که اعتقاد کافی نیست و این باورِ من در تمام اعضا و جوارحِ و زندگیِ من بروز و ظهور داشته باشد در این صورت غیبتِ تو عین ظهور توست، چون تو را حاضر و ناظرِ خودم و اعمالم می‌بینم.
پدر بزرگوارم! دعا کن مصداق این شعر مولوی باشم که: «اوست نشسته در نظر، من به کجا نظر کنم/ اوست گرفته شهر دل، من به کجا سفر برم»

🤲🦋🤲🦋🤲🦋

@parvanehaye_ashegh