همیشه گنگ
بسم الله الرحمن الرحیم
از: ترنم
به: امام زمان
سلام امام زمانم!
مولای ما،
مولای این روزها و تمام اعصار پروازها
مولای ما!
بشر این روزها کمی بیشتر از همیشه گنگ است. کمی بیشتر بی‌تاب است و خیلی بیشتر فهمیده جهان چیزی بی تو کم دارد.
هر روز که می‌گذرد و فرزندانمان در یمن و فلسطین، به آغوش خاک می‌روند؛
کسی نام تو را در گوش زمان فریاد می‌کند!
هر روز که می‌گذرد و دجال‌های زمان با دروغ‌هایشان، گوش جهان را پر می‌کنند؛ صدای الغوث، عالم را فرا می‌گیرد!
هر لحظه و هر جای جهان که اتفاق شیرینی رخ می‌دهد، جای خالی تو، جایی میان قلبمان، خودش را نشان می‌دهد!
مولای ما این روزها بشر، اگرچه کمی گنگ، کمی هولزده، کمی وحشت‌زده، کمی اندوهناک، اما بسیار امیدوار، منتظر توست!
هر چند می‌دانیم جایی میان عاشقانه‌هایمان، هنوز «طال الصدی» را درست رنگ حقیقت نپاشیده‌ایم، هنوز فریاد «اغث یا غیاث المستغیثین» را با اشک درچشم در هنگام خوشی‌هایمان نگفته‌ایم.
هنوز دراوج خوشی‌هایمان، جای خالی تو به چشممان نیامده‌است.
هنوز آنطور که باید بیدار و روشن نشده‌ایم.
اما مولای ما!
معنای عمرما!
معنای عشق!
به تو قول می‌دهیم هم خودمان، هم فرزندانمان را جوری عاشق کنیم که پیرهایمان، مانند حبیب، جوانهایمان مانند وهب و اکبر،
و نوجوانان‌مان مانند قاسم و عبدالله،
خالصانه و تا آخرین قطره‌ی خون، پایت بمانیم.
ما به تو قول می‌دهیم، اما تا یاریمان نکنی، نخواهد شد!
دست ما را بگیر ای منتظّرترین منتظٍر دنیا!
💌🌺💌🌺💌
